Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Age, inquies, ista parva sunt. Sed ego in hoc resisto; Verum hoc idem saepe faciamus. Duo Reges: constructio interrete. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Minime vero istorum quidem, inquit. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Bork Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Equidem, sed audistine modo de Carneade? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Confecta res esset. Si longus, levis; Contineo me ab exemplis. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Falli igitur possumus.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Quae duo sunt, unum facit.

Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Negare non possum. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Primum divisit ineleganter; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ita nemo beato beatior. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Sed residamus, inquit, si placet. Bonum valitudo: miser morbus. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Immo alio genere; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? At certe gravius. De quibus cupio scire quid sentias. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Sit enim idem caecus, debilis. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?